Azgın İnsanlık...
Dağlar, taşlar yanıp küle döner de,
Bu azgın insanlık yolundan dönmez.
Nemrut’un yaktığı ateş söner de,
Kalbindeki nefret ateşi sönmez.
Hâbil’de, Kâbil’den düşmanlık gördü,
İblis fitne için çok yollar ördü,
Sınav dünyasında kavimler kör dü,
Kul, tufan görse de gemiye binmez.
Kırk kez dağlansa da, yenilmez insan,
Çizilmiş hak yolda, şaşar her zaman,
Son nefes gelmeden, dilemez aman,
Toprağa girmeden, tahtından inmez.
Zulmün çarkındaki dönen dişlidir,
Şeytandan ders almış fitne eşlidir,
Her an zehir kusan yılan başlıdır,
Kafası kopsa da, kuyruğu dinmez.
Hakîkat yolunda kör olmuş gözler,
Gönüller bataklık, çamurlu sözler,
Virane hanlarda kaybolmuş özler,
Bir ömür tüketir, Mevlâ’yı anmaz.
Halkın Şairi M. Usta