Beni Bana Öldürttün
Öyle olsun güzelim varsın benden bilinsin,
Kim soracak nasılsa beni aşka sövdürttün,
Çilesi yetmez gibi bir de günahı binsin,
Aşkla dolu yanarken beni bana söndürttün…
Ne umutlar vardı da hiç yıkılmaz sandığım,
Ve çok büyük bir sevda ömrümle adandığım,
Aynı değil hiçbir şey andıkça utandığım,
Günler bile bir yana beni bana böldürttün…
Sığamadım sayende şu dünyanın kabına,
Müptela ettin beni her derdin şarabına,
Aynada baktığım yüz bile yabancı bana,
Küstürüp de kendime beni bana döndürttün…
Savruldum yaprak gibi rüzgârlar ortasında,
Kayboldum bir gül gibi sayfalar arasında,
Unutulan an gibi yılların arkasında,
Silinen anılarla beni bana gömdürttün…
Senin olsun al hayat yaşa her ihtişamla,
Ben artık gidiyorum bir başıma sevdamla,
Ama bil Allah şahit eritip damla damla,
Sana olan sevgimle beni bana öldürttün…
5 HAZİRAN 2007 / ADANA
ERSİN KAYIŞLI
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.